De cultuursector, professioneel en amateurs, heeft het zwaar te verduren. Toen TH in maart, zoals iedereen, zijn werking moest stilleggen, was er nog hoop om op korte of middellange termijn door te starten. Intussen weten we beter. Er is goed nieuws en er is slecht nieuws.
Laten we beginnen met een open deur in te trappen: 2020 was een rotjaar. Op alle vlakken, dus ook Toneel Heverlee is getroffen. Van januari tot begin maart waren we nog naarstig aan het repeteren voor “Tussen Klooster en Kasteel, vijftig jaar TH-toneel”, maar toen besliste een onooglijk virus er anders over.
Noodgedwongen sloot ook TH zijn deuren. En dat in ons jubileumjaar!
Maar we zijn niet bij de pakken blijven zitten. Hoewel er van dagelijkse werking nog nauwelijks sprake was, bleven het bestuur, de toneelkern en alle TH-leden aan de toekomst bouwen. Geloof het of niet, maar er liggen meer voorstellen tot voorstellingen op tafel dan in de voorgaande jaren gangbaar was. Dat belooft voor wanneer het vaccin er is en breed wordt toegediend. TH heeft zijn laatste repliek nog niet gezegd. Maar de toestand is wat hij is: zolang er geen speelzekerheid is en zolang dat niet in veilige omstandigheden kan, kunnen we geen nieuwe producties opstarten.
Maar TH is niet dood, laat dat duidelijk zijn.
Je leest het goed, we zijn onze geliefde Zaal Heliand kwijt. En dat na bijna 50 jaar: Toneel Heverlee speelde voor het eerst in Zaal Heliand in 1971 en nam er ongeveer een jaar later zijn vaste intrek. In die vijf decennia hebben we de destijds wat onderkomen ex-filmzaal uitgebouwd tot een modern platform voor podiumkunsten. Er was overigens niet alleen de zaal, maar ook het clublokaal De Koelis onder de scène, de decorruimte De Grond, de bar in de aanpalende Zaal 1, de rekwisietenzolder en de elders in het gebouw gelegen kostuumkelder.
Maar begin dit jaar viel de bom. De paters Jezuïten, eigenaars van niet alleen Zaal Heliand, maar het hele majestueuze gebouw aan de Waversebaan, lieten ons weten dat ze de huurovereenkomst wilden stopzetten. Een eenzijdige beslissing die boven onze hoofden werd genomen.
We schoten in actie. Blijkbaar was vooral de brandveiligheid, of in hun ogen het gebrek daaraan, de hoofdreden om de samenwerking stop te zetten. Wij konden het plaatselijk bestuur ervan overtuigen ons nog een kans te geven als we aan enkele voorwaarden zouden voldoen, zoals een rapport aan de brandweer te vragen (en ernaar te handelen) en brandbaar materiaal te verwijderen. Wat we, in volle coronatijd, voor mekaar brachten. Zodoende kwam onze vraag om minstens nog een paar jaar te mogen blijven – tijd die we nodig hadden om een nieuwe locatie te zoeken – weer op de agenda van de Raad van Bestuur van de Jezuïten in hun hoofdzetel in Antwerpen. We schrijven intussen al september. Het antwoord bleef negatief.
Je zal begrijpen dat we nogal aangeslagen zijn door deze gang van zaken. Je zal ook begrijpen dat we in zo’n korte tijd, en in het midden van de pandemie, nog geen nieuwe locatie gevonden hebben. Er wordt hard gezocht, ook in samenwerking met de stad Leuven, maar de komende tijd zal het toch vooral behelpen blijven. Zodra het weer kan zul je opnieuw voorstellingen van ons zien, maar die zullen plaatsvinden in andere zalen in het Leuvense.
Het had er al van kunnen komen! Was er geen tweede lockdown geweest, dan was er eind november al een nieuwe voorstelling van Toneel Heverlee geweest. We waren er (bijna) klaar voor toen het overlegcomité ons weer naar ons kot stuurde.
Maar je kent ons: uitstel is geen afstel. Zodra het weer kan gaan we spelen. Coronaproof, dat spreekt vanzelf. We hopen dat het er dit seizoen nog van komt. We hebben in ieder geval een stuk klaar.
Welk stuk? Dat houden we nog even geheim. Hou onze site en socials in het oog, zodra we meer weten, weet jij het ook.