Archief: Station Service

Station Service
van Gildas Bourdet

Vertaling: Georges Adé

Regie: Jan Sprengers

Met: Patrick Desmet, Inge De Winter, Rina Droogmans, Roel Lauwens, Myriam Neves, Hubert Vanhellemont, Paul Van Roy, Pascal Vranckx, Pieter Vranken, Esther Wallace

Speeldata:
zaterdag 20 november 2004 - 20u15
vrijdag 26 november 2004 - 20u15
zaterdag 27 november 2004 - 20u15
zondag 28 november 2004 - 15u

Eind jaren '70. Ergens. Maakt niet zoveel uit waar, als het maar een garage is, met een groot vliegveld vlak ernaast. Een tijd geleden werd beslist om de luchthaven uit te breiden en daarvoor moest de startbaan een stuk langer worden. Pijnlijk detail: daardoor werd de weg naar het tankstation afgesneden en, zoals mecanicien Samson het zegt: "hoe slecht dat dat is voor een garage, een weg die afgesloten wordt, ge hebt er geen gedacht van." De crisis is afgewend voor de luchthaven, maar wordt des te harder gevoeld in de garage.

Samson is nog de enige werknemer en hij heeft nog één opdracht: een oude Citroën DS opkalefateren. De bewoners zijn: moeder Madeleine (58), alleenstaand sinds haar man haar 18 jaar geleden verliet, en drie dochters. Thérèse (38), ook zonder man, maar wel met een 18 jaar oude mentaal gehandicapte zoon. Maud (28), die zowel een verloofde als een minnaar heeft en over veertien dagen gaat trouwen. En Doris (18), die iets heeft met een would-be Hell's Angel, maar dat is niet van harte. Tot zover geen probleem.

En dan daagt Hubert, de weggelopen echtgenoot, ineens weer op. Maar hij komt met een reden: hij heeft pas vernomen dat hij kanker heeft, hij heeft nog een jaar te leven, en hij wil de erfenis komen regelen. En dan zit het spel op de wagen, letterlijk en figuurlijk.

Station Service is een 'tranche de vie', een moderne zedenschets, waarin schrijver Bourdet de verhoudingen binnen een gezin op de korrel neemt. Zelf noemt hij het een 'pièce sans amour': "De personages zijn allen beschadigd. Dromen worden niet verwezenlijkt." Het is wel degelijk een komedie, maar dan een met een zwart randje. "In wezen is iedere komedie noodzakelijkerwijs pessimistisch," zegt Bourdet, "aan het eind moet alles weer opnieuw beginnen. Niemand heeft iets geleerd. Dat is het functionele pessimisme van de komedie!"

We situeren Station Service in 1978. Disco beleefde zijn hoogdagen, maar de punk kwam opzetten en voor een enscenering is dit bijzonder dankbaar. De 18-jarige Doris is de rebel van het gezin, dus stoppen we haar in punkkleren, Maud is 28, dus zij wordt de discokikker van het gezelschap, haar minnaar, Richard, is de John Travolta met dienst. En als we dan toch stijlen door elkaar aan 't klutsen zijn, laten we van de oudste dochter Thérèse dan maar een verlopen hippie maken, want die had je eind de jaren '70 ook nog. Drie periodes die samenkomen op één punt, daar is echt iets mee te doen.

Ook muzikaal. Een bloemlezing uit de hits van 1978: Rivers of Babylon van Boney M, Stayin' Alive en Night Fever van The Bee Gees, Ca plaine pour moi van Plastic Bertrand en natuurlijk You're the One that I Want van John Travolta en Olivia Newton-John.

Terug naar het archief